We roepen het nog 1x: wij zijn niet saai!

In de digitale Intermediair van 29 augustus en 2 september jongstleden, schetsen twee artikelen op treffende wijze een beeld van het werken als jonge ambtenaar. In het eerste artikel geeft Fleur de Bruijn in een levendig artikel een beeld van vier jonge ambtenaren die het uitstekend naar hun zin hebben in hun baan bij de overheid. De vier balen behoorlijk van het saaie imago van ambtenaren en trachten dit beeld te ontkrachten met input over iets bij willen dragen aan de maatschappij, kleding, snowboarden en zelfs wakeboarden. Kortom, de lezer wordt bestookt met de boodschap ‘Wij zijn WEL leuk, hoor!’.

De redactie van Intermediair vraagt zich op 2 september jl. echter af: ‘Waarom zou je als jongere bij de overheid gaan werken?’ Minder vlot dan het artikel van de vier hiervoor, maar zeker zo steekhoudend, wordt weergegeven dat een jonge werkzoekende met een aantal kenmerken rekening moet houden bij de overheid. Namelijk met veel ouderen om je heen, bezuinigingen en qua presentatie een weinig welwillende werkgever, aldus enkele kenmerken uit het artikel. Ook worden positieve punten, zoals persoonlijke ontwikkeling en veel vrijheid in het werk genoemd. Verder wordt geconstateerd dat het stoffige imago niet meer klopt, onder andere door de inzet van jong talentprogramma’s bij de overheid.

Geen bruisend gebouw

Alle opmerkingen ten spijt; een doorsnee gemeentehuis is geen bruisend gebouw waar mensen in hippe kleding voorbij lopen met een wakeboard onder hun arm. Net zoals dat bij veel gebouwen in het bedrijfsleven niet het geval is overigens. Dus waarom zo krampachtig doen alsof je zo lekker flitsend bent met mekaar?

Dit beeld wordt razendsnel ontkracht als je als jong talent solliciteert op een vacature bij de overheid. Als je überhaupt al opgeroepen wordt voor een gesprek, dan is de kans levensgroot dat je tegenover een selectiecommissie van vijf personen komt te zitten waarvan niemand aan snowboarden doet of de ‘toets der hippe vogels’ kan doorstaan. Menigeen staat na een uurtje weer buiten met de mededeling dat er sollicitanten zijn met méér ervaring.

Het beeld in het artikel van de redactie is wat mij betreft veel realistischer. ‘Het is nog geen polonaise, maar we zijn op de goede weg’ is hier de boodschap. Niet door te doen alsof we sexy zijn, maar door kansen te bieden aan jong talent in de vorm van talentprogramma’s, traineeships en andere selectiecriteria. Kortom, werkgelegenheid en kansen bieden. Dat is waar jonge werkzoekenden op zitten te wachten en dat is ook wat een overheid past. Daarmee doen we de ouderen niet tekort met een gevoel van ‘jij bent niet hip’ en houden we jonge mensen geen vertekend beeld voor.

Want was dat niet altijd de kracht van de overheid: een betrouwbare werkgever met een evenredige leeftijdsopbouw in het personeelsbestand? Om dat te bereiken zijn investeringen en ambtelijk lef nodig. Kansen bieden voor jong talent, ontwikkeling en werkgelegenheid dus.

Dan wordt ook meteen duidelijk of de ‘coole’ jonge ambtenaren van nu daadwerkelijk een groot sociaal hart hebben en een enorme drive om zich in te zetten voor dorp, stad of land.

Of past dat niet binnen de functiebeschrijving….?

© Jirtsin Beenhakker – 2013