Organisatieverwonderingen
Een goed gesprek?
Blog 3: De ontwikkelingen rondom het goede gesprek
In het HR-vakgebied is het al een tijd een actueel thema: het goede gesprek. Het goede gesprek moet de klassieke gesprekscyclus vervangen, want de beleving is dat dit een verouderd ‘instrument’ is. Maar is dat echt zo? Kan het anders? Waar gaat het werkelijk om? Wij verwonderden ons de afgelopen maanden over de huidige ontwikkelingen rondom een goed gesprek.
>> Lees hier de blog ‘Een goed gesprek?’ <<
Bijzonder! Gemeentes vissen in een lege vijver bij zoektocht naar nieuw (jong) talent
Blog 2: Verwondering rondom artikel A&O fonds over ontwikkelingen arbeidsmarkt binnen de gemeentelijke wereld
De gemeentelijke wereld heeft momenteel de grootste moeite om geschikt personeel te vinden. Schaarste wordt genoemd als grootste obstakel. De focus wordt gelegd op interne factoren tijdens de werving en selectie. Daar waar invloed op uit te oefenen is. Mooie maatregelen, maar niet met het juiste effect. Ons inziens logisch. Immers, door te vissen in een lege vijver hengel je geen vissen binnen. Het is effectiever om je hengel uit te gooien op plekken waar de vissen wél zwemmen.
>> Lees hier de volledige blog <<
Huh!? Is een zwerm spreeuwen daadwerkelijk een vorm van zelfsturing?
Blog 1: In ganzenpas of vogelvlucht
Zwerm spreeuwen; vorm van zelfsturing?
Een zwerm spreeuwen of school vissen wordt regelmatig gebruikt als metafoor om zelfsturing in groepen te duiden. Iedereen heeft hetzelfde doel en toch is er niet één specifieke leider. Conclusie: zelfsturing werkt! Ideaaltypische situatie of sterk staaltje kort door de bocht?
>> Lees hier de volledige blog <<
Waarom deze blog?
Organisatieverwonderaar Jirtsin Beenhakker houdt een blog bij over zijn verwonderingen die hij in de dagelijkse praktijk tegen komt bij organisaties.
Verwondering over het waarom
Jirtsin: “Al vanaf de dag dat ik mijn eerste stappen mocht zetten in organisaties heeft de verwondering bij mij toegeslagen. Verwondering over hoe zaken geregeld zijn, hoe besluitvorming tot stand komt en waar we wel of niet ons geld aan uitgeven. Maar nog meer kan ik me verwonderen over hoe we denken in organisaties en hoe we met elkaar omgaan. Dat kan het ‘verjaardagskringetje’ op de afdeling betreffen, de hei-dag van het management, de nieuwjaarstoespraak waar niemand op zit te wachten (maar die toch ieder jaar weer gehouden wordt) of het veranderproces waarin ‘meer eigenaarschap’ van medewerkers wordt verwacht.
Die verwondering is nooit meer weg gegaan, dagelijks kom ik nieuwe situaties of thema’s tegen in organisaties waarvan ik denk ‘HUH….??’. Die verwonderingsfase probeer ik te gebruiken om dat gevoel van verbazing nader te verkennen. Door in gesprek te gaan met anderen, door literatuur te verkennen, door waar te nemen in de organisaties zelf en door deskundigen te betrekken vanuit diverse invalshoeken. Dat helpt mij om beweringen niet meteen voor waar aan te nemen, hypes eerst nader te onderzoeken en gedrag in organisaties niet meteen van een interpretatie te voorzien. En met deze inzichten kan ik organisaties en professionals weer helpen om keuzes te maken die goed aansluiten op wat zij zelf willen bereiken.”
Niet om het beter te weten dán anderen, maar vooral om meer te weten mét anderen.
Meer weten mét anderen
Jirtsin: “Vaak krijg ik het verzoek om deze organisatieverwonderingen nog meer te delen. Ter inspiratie, verdieping of gewoon omdat het leuk is om te lezen en te volgen. Het boek Ritselmanagement Binnenstebuiten, dat ik samen met Gerlinda Tijhuis heb geschreven, was al een eerste invulling van dit verzoek. Met mijn nieuwe blog ‘Organisatieverwonderingen’ die ik samen met collega’s schrijf, wil ik dit verder vormgeven. Niet om het beter te weten dán anderen, maar vooral om meer te weten mét anderen.”
